De eerste week Down Under

Ik heb de eerste paar dagen na de reis toch een lange tijd op bed gelegen aangezien het temperatuur verschil, tijdverschil en reistijd mij nogal had vermoeid. Wat is het leven anders dan in Nerderland. Ten eerste heerst hier al enige maanden een droogte, het regent bijna niet, waardoor er zuinig omgegaan moet worden met het water, dit betekend 4 minuten douchetijd, kleding wassen met koud water en maar 1 keer in de week en water wat je wilt drinken moet door de filter komen anders word je ziek. Verder loopt iedereen hier op blote voeten rond binnenshuis, en ook buiten, terwijl er toch een hoop giftige dieren in Australië wonen (hé pap, nog bedankt voor die opname van de 20 gevaarlijkste dieren in Australië, heb er tot nu toe pas 1 ontmoet, de mug en die vond me blijkbaar niet lekker want hij liet me met rust). Schoenen blijven buiten staan, binnen alleen op slippers of blote voeten lopen. Bijna alle huizen zijn van hout, een enkele uitzondering daargelaten en appartementencomplexen zijn uiteraard gewoon met bakstenen gebouwd en alle huizen staan op een verhoging omdat ze tegen een heuvel aan zijn gebouwd. De meeste, zoals ook mijn huis hier, hebben maar 1 verdieping. Mijn huisbazen hebben over het algemeen de voorkeur om de ramen open te laten staan zodat er een briesje binnenkomt en de airco vrij laag aan te zetten.

Na een paar dagen, lees dag 3, ben ik voorzichtig wat in de omgeving gaan bekijken, eerst gewoon in Wilston, de suburb waar ik woon, maar daar viel niet heel veel te beleven, een kleine supermarkt, een paar toeristen winkeltjes, kledingwinkels met kleding die ik nooit zal dragen, een newsstand met wat tijdschriften en kantoor artikelen en een ijssalon, hoewel die schijnbaar wel heerlijk ijs verkoopt, ga ik binnenkort ook maar eens uitproberen denk ik. In de supermarkt maar even wat te drinken gehaald en wat snoep want dat moet ik hier toch zelf kopen, maar wat zijn de prijzen hier soms hoog, ik vergelijking met Nederland in ieder geval, hoewel als je de prijzen omrekent naar euro’s kom je op ongeveer hetzelfde bedrag uit wat je in Nederland betaald, maarja hier staat wel het dubbele op de prijs.

Gister ben ik Tawny, 1 van mijn huisgenootjes een Chinees meisje, naar de stad gegaan, ofwel het winkelhart van Brisbane. Met de trein ben je er binnen een kwartier en het station ligt aan het eind van de straat, ideaal. Ik keek mijn ogen uit, 1 lange straat met gigantische shoppingmalls erin verborgen, de meeste meer dan 4 verdiepingen hoog. Leuke cafeetjes in het midden tussen de winkels, verschillende straat artiesten en het was er druk! echt druk! Er was 1 souvenirwinkel, Australia the gift, die sloeg alles. 3 verdiepingen met Australia merchandise, je kunt het zo gek nog niet bedenken of ze verkochten het daar, van bikini’s, tot fotoboeken tot shotglaasjes en didgeridoo’s. Aan het einde van deze shopping walhala lag een casino, hier ga ik binnenkort ook eens binnen kijken, het is 1 van de oudste gebouwen van Brisbane en je kunt er zo binnenlopen, mits je een paspoort bij je hebt. Daar tegenover ligt de stads bibliotheek, een heel groot gebouw met een behoorlijk kleurrijke en moderne voorgevel, hier hebben ze super veel boeken en je kunt er ook nog gratis gebruik maken van het internet. Daarachter lag de rivier, ben halverwege een brug gewandeld, en er bijna vanaf geblazen, om even wat foto’s te maken van de ‘skyline’. Toen rustig de tijd genomen om terug naar het station te slenteren met al mijn aankopen. Vlug nog even een zonnebril aangeschaft, wie gaat er naar Australië zonder zonnebril, ikke dus. Maarja ben er inmiddels achter dat ik nog wat meer dingen vergeten ben die ook handig zouden zijn, zoals een adressenboekje, alles netjes verzamelt thuis en waar ligt dat ding, jahoor in Nederland.

Vandaag dacht ik in eerste instantie lekker uit te slapen, maar er ontstonden andere plannen. De wekker ging al om 7.15, das vroeg op een zondag, vlug even douchen, aankleden, ontbijten want ik zou vandaag met Tawny en Sophie, mijn andere huisgenootje Taiwanees meisje, naar een kerkdienst gaan die uitgebreid in de krant was uitgelicht. Het enige probleem de mis begint om 9 uur en wij kwamen erachter dat onze trein pas om 8.47 vertrok, fijn treinen die 1 keer in het uur rijden op zondagochtend. Toch maar vertrokken en om 9.20 stonden we dan in de kerk, het begin van de mis gemist maar dat was niet zo erg. De kerkdienst was nogal anders dan wat ik gewend ben kan ik je vertellen. Ongeveer een kwart staat in de kerk, een kwart zit op de banken en in het midden was ruimte om op de grond te zitten. Kinderen waren volop met speelgoed in de kerk aan het spelen en over hun lawaai heen werd gewoon gepreekt. Er waren ook sprekers tijdens de dienst die kwamen vertellen over hun vrijwilligerswerk in Oost-Timor. De pastoor of voorganger had geen kleed om zoals bij ons, nee die liep gewoon rond in een spijkerbroek, blouse en had een sjaaltje om wat aangaf dat hij de voorganger was. De gebeden waren wel hetzelfde als in Nederland, maar dan in het Engels natuurlijk. Al met al was het een best interessante ervaring. Met Sophie ben ik daarna nog verder gegaan naar de Sunday Market. Een leuke markt waar van alles wordt verkocht van babykleding, tot sieraden en kangaroe-ballen, (en dan bedoel ik dus de ballen van een kangaroe). Bij deze markt ligt ook het kunstmatige strand van Brisbane. Het ligt midden in de stad en je kunt er gratis gebruik van maken, er zijn speeltoestellen voor de kinderen en er ligt ook echt strandzand aan het water. Best bizar om te zien aangezien we niet zover van de kust vandaan zitten hier. We zijn daarna teruggelopen naar het stadscentrum en shoppingmall wat niet zover daar vandaan lag om nog even de trein te nemen naar Fortitude Valley. Dat is de wijk waar ik stage ga lopen en China Town ligt er ook. We lopen het station uit en komen meteen een paar Australiërs tegen die wanhopig opzoek waren naar een vriendin denk ik, maar hun pick-up lines waren gewoon zielig, “What a coincidence 2 friends running into their girl friends” (vertaling voor wie geen engels spreekt, wat een toeval, 2 vrienden die zo hun vriendinnen tegenkomen), net waar we op zaten te wachten. Gelukkig was hun vrij snel duidelijk dat we niet geïnteresseerd waren en gingen ze verder naar het volgende paar slachtoffers. Daarna ben ik zelf op pad gegaan en even naar mijn stageadres gelopen zodat ik het morgen makkelijk terug kan vinden. Toen ik dat gezien had ben ik nog even China Town ingelopen om te kijken wat daar allemaal aangeboden werd. En dan ga ik even zitten bij een fontein en dan wil meteen een Chinees op Japanees met mij op de foto, misschien dachten ze dat ik een Australiër was ofzo. Ik heb me in ieder geval kostelijk vermaakt voordat ik de trein terug naar Wilston pakte. En dat alles nog voor 2 uur in de middag. Vanavond ben ik zelfs nog even terug geweest naar de stad om in het donker langs de rivier te lopen, het is dan nog lekker warm, maar niet te en met alle verlichting ontzettend sfeervol en je hebt een mooi uitzicht op het stadscentrum. Je kunt dan zelfs nog zwemmen bij het kunstmatige strand. Ik denk dat ik deze wandelingen vaker ga maken.

Morgen heb ik mijn eerste stagedag, kriebels beginnen toch wel een beetje te komen nou, wat verwachten ze van me, hoe zien mijn collega’s eruit en hoe is de sfeer op kantoor? Ik kom er morgen hoe dan ook achter.

Tot schrijfs Susanne