Maandje Down Under

Zo en toen zat ik hier alweer bijna een maand, donderdag, morgen, is het zover 1 maand voorbij nog 5 en een half te gaan, 3 stageweken gehad, nog 22 te gaan. De tijd vliegt hier voorbij, op mijn stage heb ik het razend druk iedere dag, we zijn nu vooral bezig met nieuwe bedrijven naar ons toe trekken voor certificatie en dat blijkt een grote uitdaging te zijn. Vandaag was er een vergadering van de raad van bestuur, dan gaan ze kijken of de updates die Kristie en ik voorstellen ook toegepast mogen worden. En Johanne en ik zijn daar ook heen geweest om even kennis te maken met de dames en heren. Kreeg vrijdag al een waarschuwing, zorg dat je er netjes uitziet. Ik stelde al voor om mijn pak aan te doen, maar overdrijven vonden ze ook niet nodig, gewoon een net blousje en een lange broek, dat is wel voldoende. Je hoort het mam, heb mijn pak voor niks meegesleept naar de andere kant van de wereld, misschien kan ik de broek nog een paar keer aandoen op kantoor (in de winter als het hier onder de 20 graden is :P ). Maar ze waren allemaal erg aardig en vonden het fijn dat wij voor hen wilde werken. Ze vroegen allemaal, de een na de ander hoe het tot nu toe bevalt hier en wat onze plannen zijn zolang we hier zijn. Oh en kreeg ook gelijk een aanbod om een master te doen in South Australia van 1 van de leden, hij is een professor aan een toerisme universiteit daar. Wie weet, is weer eens wat anders als in Breda studeren en meteen aan een kant van Australie waar ik deze reis niet zal komen. Vandaag tot mijn verbazing een Nederlander ontmoet, een student van de NHTV, die stage loopt bij het bedrijf van het hoofd van ons raad van bestuur. Was wel grappig, ik kende hem verder niet, hij doet Vrijetijds management en zit dus op een andere locatie in Breda. Amy stelde meteen voor om in een volgende email naar Duncan (hoofd van het raad van bestuur) om het email adres van Raoel te vragen zodat ik iemand had om mijn weekenden mee door te brengen. Het leek bijna of ze me wilde koppelen aan hem, (zou toch mooi zijn mam, hier een Nederlander als vriendje vinden, hoef je niet bang te zijn dat ik niet meer thuis kom ) laat ik het eerst maar eens kijken of hij überhaupt geïnteresseerd is om een keer af te spreken .

In de weekenden vermaak ik me prima, er is genoeg te doen in Brisbane en ik heb ook al een heleboel dingen gevonden die ik buiten Brisbane aan de gold coast naar het zuiden, of de sunshine coast naar het noorden wil gaan doen. Het stikt hier van de pretparken zoals: Warner Bros Movieworld, Wet n Wild, Seaworld, Dreamworld en ga zo maar door. Gelukkig hoef ik ze niet allemaal alleen te bezoeken, maar kan ik rekenen op mijn ex-huisgenootje Tawny. Zij en Sophie zijn allebei aan het begin van de maand vertrokken, Sophie om op zichzelf te wonen, Tawny om dichter bij school te wonen.

Het eerste weekend van February heb ik ook in Brisbane doorgebracht. De vrijdagavond heb ik doorgebracht in Fortitude Valley in China Town, daar gingen de vieringen rond Chinees Nieuwjaar nog even verder. Ik ben samen met Tawny naar een Lion Dance gaan kijken. Een filmpje daarvan heb je al op de site kunnen zien. Die hele dans duurde ongeveer een half uur en was ontzettend grappig om te zien. 6 man gingen schuil onder 3 chinese leeuwen kostuums, 2 in elk, en schoten overal door het publiek. De zaterdag ben ik naar het Science Museum gegaan in South Brisbane, hier hadden ze van alles, van bijna uitgestorven Australische dieren tot oldtimers. Daarna ben ik naar Paddington gelopen, een leuk wijkje om te winkelen, er zitten een hoop boetiekjes en antiekwinkels. Toen ik de vond dat ik genoeg had gelopen ben ik terug gegaan om nog even te shoppen in South bank en de Queen Street Mall. De zondag ben ik naar Redcliffe gegaan, een dorpje dat aan zee ligt, helaas was het weer niet goed genoeg om in de zee te gaan zwemmen, gelukkig viel er genoeg te winkelen. Er was een markt met leuke kleding en prularia. Toen ik uitgekeken was dacht ik even bij de bushalte te gaan kijken wanneer de bus kwam, op de eerste die ik een tijdje daarvoor was tegengekomen stond 30 over het hele uur, maar op dat moment was ik dichter bij een andere halte en daar stond 17 over. Voor de zekerheid toch daar maar gewacht op de bus. Echt op zijn Australisch, de bus kwam om 40 over aangereden, ik stond net op het punt om weer rond te gaan kijken. Terug naar South Bank gegaan waar het weer wat beter was en spontaan besloten om daar dan te gaan zwemmen, daar was immers ook een strand. Daar heb ik me dus een paar uur goed vermaakt voordat het tijd werd om naar huis te gaan.

Afgelopen weekend heb ik voornamelijk op de rivier van Brisbane doorgebracht. Eerst of de ferry door zone 1 gevaren, onder de Story Bridge door, 1 van 3 bruggen ter wereld waar je bovenop het frame kunt wandelen (iets wat zeker nog een keer ga doen), en mijn ogen uitgekeken. Daarna lekker een eindje gaan wandelen op kangaroo point, waar helaas weinig te beleven viel, maar het was er wel mooi. Misschien dat ik daar nog een keer ga klimmen of abseilen, dat kan er dan weer wel. Ondertussen aardig verbrand op mijn schouders, die ik vergeten was in te smeren. Zondag op de citycat gaan varen, een catamaran die een stuk sneller was dan de ferry. Deze ging tot het einde van zone 2 en je bijna aan zee zat. Hij was een stuk sneller en toen viel het pas echt op hoeveel bochten er in die rivier zitten. Na ongeveer een half uur op die boot te hebben gezeten, iets van 5 bochten gemaakt kon je nog gemakkelijk alle hoogbouw in het centrum zien staan, je kon er bijna naar lopen. Je kon ook merken wanneer je in de buurt van de zee kwam, steeds meer en steeds grotere Cruise schepen die aangemeerd lagen, te wachten op de volgende lading toeristen. Je zou denken dat ik na zaterdag me goed had ingesmeerd en dat had ik ook, de plekken die rood waren, maarja mijn armen waren dat zaterdag nog niet, zondag wel .

Maandag was het weer zover met het openbaar vervoer, dit keer op de terugweg. Ik was even naar South Brisbane gegaan om bij het theater een kaartje te kopen voor Joseph and the Amazing Technicolor Dreamcoat, een musical die ik in Nederland graag had gezien, maar waarschijnlijk is afgelopen voordat ik terug ben. Eventjes naar het theater gelopen om het kaartje te kopen en dan meteen terug naar het station. Vlug een ijsje halen, het was tenslotte 36 graden. Ik had de express trein nog even kunnen pakken, dan was ik wat dichter bij huis, want stoppen in Wilston doet ie niet, maarja je mag niet eten in de trein, en ik wilde rustig van mijn ijsje genieten. Vlak voor de volgende trein naar Ferny Grove aankwam werd er omgeroepen dat er problemen waren met de stroomlijnen op de Ferny Grove lijn en dat de trein niet verder dan Fortitude Valley zou gaan, daar kwam ik dus net vandaan, en dat je daar op de bus moest stappen. Zo gezegd zo gedaan zou je zeggen. Ik kom buiten en er staat een rij van meer dan 100 meter naar de bushalte, een rij die de hoek om ging en daar nog zo’n 100 meter doorliep. Naja wilde toch thuiskomen en wist niet hoe ik er te voet moest komen, dus ja dan ga je toch maar in de rij staan, ook al is het nog 35 graden . Gelukkig werden er flessen water uitgedeeld aan iedereen in de rij, zodat we niet zouden uitdrogen. 40 minuten later zat ik dan eindelijk in d bus, waar ik bij de tweede halte er alweer uit moest. In totaal had ik er ruim anderhalf uur over gedaan om thuis te komen, een tripje dat normaal niet meer dan een half uur duurt. Openbaar vervoer is blijkbaar overal knudde.

Dit weekend ga ik ook afspreken met Jamie, eindelijk iemand waarmee ik een tijdje Nederlands kan praten, zonder een laptop nodig te hebben, no offense mam, maar gewoon tegenover iemand kunnen zitten is toch leuker. Heb inmiddels toch ook maar een Australisch nummer genomen, wissel dat wel even af met mijn Nederlandse abonnement dat deze en volgende maand nog loopt. Overdag mijn Australische nr, en s’nachts als jullie wakker zijn mijn Nederlandse nr.

Alle filmpjes die ik heb gemaakt tot nu toe staan op mijn Youtube site, als je zoekt op mijn account susanneg87 kom je vanzelf bij de filmpjes uit.

Helaas blijft er ook slecht nieuws komen vanaf het thuisfront, ons lieve hondje is overleden. Na een aanval, waarschijnlijk een hersenbloeding heeft ze een week lang thuis rondgelopen alsof ze niets meer wist, en goed ziek was. Daarom hadden mijn ouders besloten dat we haar beter konden laten gaan, zodat ze niet verder zou lijden. Op zo’n moment is het echt niet leuk om aan de andere kant van de wereld te zitten, wetend dat je geen afscheid hebt kunnen nemen. Floortje, ik mis je en ik hou van je, het is beter zo.