Tasmanië!
Door: Susanne
Blijf op de hoogte en volg Susanne
15 December 2012 | Australië, Sydney
De afgelopen week heb ik doorgebracht in het voormalige Van Diemensland, Tasmanië!
Vanaf Sydney in een korte vlucht van ongeveer 2 uur naar Hobart gevlogen en daar mijn eerste dag een beetje rond gekeken. Hobart is een kleine stad in Australië met ongeveer 212.000 inwoners en daardoor makkelijk te bezichtigen. Mijn eerste dag heb ik voornamelijk doorgebracht in het winkelcentrum en de haven van Hobart om wat indrukken van de stad op te doen.
De volgende dag begon erg vroeg omdat ik een dagtour had geboekt naar de voormalige gevangenis Port Arthur. De tour begon met een stop in Richmond, een van de oudste dorpjes in Tasmanië waar veel 'historische' gebouwen goed bewaard zijn gebleven. Erg opvallend is dat je in deze gebouwen echt de Britse bouwstijl herkent. Veel oudere gebouwen in Tasmanië doen je erg aan Engeland denken, de reden hiervoor is dat Hobart de tweede oudste stad is in Australië (Sydney is de oudste). Na even in Richmond te hebben rondgewandeld zijn we door gereden naar het schiereiland waar Port Arthur op is gebouwd. Onderweg zijn we gestopt bij 2 smalle nekken die het schiereiland aan het vaste land van Tasmanië verbinden. Dit zijn tevens de plekken die vroeger het strengst bewaakt werden omdat het de enige manier was om van het schiereiland af te komen, de meeste gevangen konden niet zwemmen. We hebben een bezoek gebracht aan de kust aan plekken zoals Devil's Kitchen, Tasman Arch en een blowhole in Dootown. Dootown was ook een erg grappige gemeenschap want alle huizen hebben een naam met Doo erin: dr. Doolittle, Doo nix, the Doohouse, Digeridoo, etc. Onze volgende stop was het Tasmanian Devil Wildlife Sanctuary waar we een presentatie en voeding van de devils hebben bijgewoond. Ze lijken erg schattig en lief, maar op het moment dat ze met 3 duivels tegelijk een stuk walibi aan stukken beginnen te scheuren zijn ze toch iets minder schattig. Helaas worden deze beesten met uitsterven bedreigd vanwege een kankervorm die dodelijk is en zich uitbreid onder de wilde tasmaanse duivels. De schatting is dat er op dit moment nog slechts 500 tasmaanse duivels zijn zowel in het wild als in de verschillende sanctuaries in Tasamanië. Gelukkig wordt er veel onderzoek naar de ziekte gedaan in de hoop deze in de toekomst te kunnen genezen. Daarnaast hebben we in park ook een aantal andere dieren gezien zoals de Quoll, Walibi's en een Tawny Frogmouth (vogel).
Toen was het eindelijk tijd om door te rijden naar Port Arthur waar we een paar uur hebben mogen rondkijken. Port Arthur werd door de gevangen bestempeld als de hel op aarde. Tijdens de introductie kregen we veel achtergrond informatie over Port Arthur te horen, zoals dat de meeste gevangen hierheen werden gestuurd omdat ze al eerder misdaden hadden begaan. Maar de misdaden die ze hadden begaan verschilde van moord, tot het stelen van zakdoeken en eten. De meest verschikkelijke plaats om opgesloten te zitten hier was zonder twijfel de Seperate Prison, waar gevangen werden opgesloten in kleine hokjes voor 23 uur per dag. Ze mochten de gehele tijd dat ze in die gevangenis zaten niet praten, neuriën of ook maar enig geluid maken en op het moment dat ze de cel uit mochten, dan moesten ze kappen over hun gezicht dragen met alleen gaten voor de ogen. Als ze dan iemand tegen kwamen moesten ze met het gezicht naar de muur staan en diegene negeren. Ze mochten 1x per dag voor 1 uur naar buiten, maar ook hier zaten ze apart van elkaar in kleine ruimtes. Wanneer ze de regels braken en toch geluid maakten werden ze opgesloten in de dark cell, een cell waar geen licht binnen kwam en waar mensen na 48 uur gek werden. 1 gevange heeft hier 30 dagen in doorgebracht. Daarnaast hadden we ook een kleine rondvaart langs the isle of the dead waar gevangen die stierven werden begraven. Dit was een relatief klein aantal omdat de medische zorg in de gevangenis erg goed was. Het hoofddoel van Port Arthur was rehabilitatie, de gevangen werden opgeleid voor verschillende beroepen van botenmaker tot schoenmaker.
De volgende dag was het tijd voor mij 5 daagse tour door Tasmanië, genaamd de Famous Five. Onze eerste dag bestond voornamelijk uit lange stukken in de bus om naar de west kust van Tasmanië te rijden. Onderweg hebben we een korte stop gemaakt in Mt Field NP waar we de Russel Falls hebben bezocht. Hier heb ik ook meteen mijn eerste wilde paddemelon gezien (klein soort walibi). De tweede stop was voor een hike langs Lake St. Clair een schitterend meer, dat zelfs dieper is dan de Bass Strait die Tasmanië scheidt van de rest van Australië. Die avond overnachten we in Strahan (uitgesproken als Straun) waar we een gezellig bbq hadden om de reis mee af te trappen.
Dag 2 van de tour konden we uit een aantal opties kiezen en ik ben met een groot gedeelte van de groep en onze gids gaan kayakken bij Corinna. Daar zijn we stroomafwaarts gegaan en hebben we een waterval bezocht. Terug zijn we via een bushwalk naar het startpunt gelopen en terug naar Strahan gereden voor de voorstelling 'the ship that never was'. Dit bleek een erg leuke voorstelling te zijn want er waren slechts 2 acteurs en de andere rollen moesten worden ingevuld door het publiek. Deze rollen verschilde van het spelen van een kapitein of piraat, tot een papegaai en een kwal. Na de voorstelling zijn we naar het strand Oceans Beach gegaan, als je vanuit dit strand rechtuit blijft varen is de eerste landmassa die je tegenkomt Argentinië. 'S avonds de dag afgesloten met een heerlijke maaltijd van Flake&Chips gegeten (haai) bij zonsondergang.
Op dag 3 zijn we naar Craddle Mountain NP gereden waar ik de klim naar de Marianne Lookout heb gedaan vanwaar je een schitterend uitzicht hebt op Craddle Mountain en het lager gelegen Dove Lake. Onderweg naar boven al langs verschillende mooi punten gekomen en veel Wombat poep zien liggen omdat die beesten ook veel gebruik maken van de boardwalks 's avonds als iedereen weg is. Boven bij de lookout nog iets verder gelopen voor een ander uitzicht en zelfs even in de sneeuw gestaan! Jaja ook in Australië kun je zelfs in de zomer sneeuw vinden. Naar beneden vanuit de lookout was ook een hele klus, dit ging namelijk via een ander pad dat zalfs voor berggeiten een uitdaging zou zijn. Toen iedereen weer terug was zijn we naar Sheffield gereden, 'the town of murals' (muurschilderingen) en door naar ons nieuwe hostel in Launceston.
Dag 4 begon met een wandeling langs de Cataract Gorge in Launceston en daarna zijn we met de bus doorgereden naar de oost kust, naar de Bay of Fires. Deze baai is aan zijn naam gekomen omdat de eerste ontdekkers veel vuren zagen van Aboriginee stammen in de baai. Overigens zijn de Tasmaanse Aboriginees uitgestorven, o.a. door ziektes, maar de meeste Tasmaniërs hebben wel Aboriginee bloed in hun stamboom. Bij het strand lekker in de zee gezwommen, die overigens erg koud was want het water komt rechtstreeks bij Antartica vandaan. De baai was ook een erg schitterende omgeving en dus zijn we me de groep ook over allerlei rotsen op het strand gaan klimmen. Onze overnachting was in Bicheno, een dorpje ongeveer halverwege de oostkust van Tasmanië. Erg bijzonder aan dit dorpje is dat je er penguin tours kunt doen. Deze worden door de locals gedaan en hiermee kwamen we tot op 1 meter afstand van de Blue Penguins. Omdat het op dit moment het broedseizoen van de penguins is hebben we veel ouders gezien die terug naar land zijn gekomen om hun jongen te voeren, minimaal een 100 stuks! En omdat deze penguins gewend zijn aan de tours komen ze dus erg dichtbij en kunnen de gidsen af toe deksels oplichten van penguinnesten zodat wij ook de eieren en kleintjes konden zien! Voor foto's verwijs ik jullie even naar hun website want er waren geen fototoestellen toegestaan tijdens de tour: www.bichenopenguintours.com.au
Mijn laatste tour dag zijn we Freycinet NP gereden want hier ligt Wineglass Bay. Met een klein groepje heb ik de uitdagende klim gemaakt naar de top van Mt Amos, een van de 3 zogenaamde hazzards in het park. De klim was echt super zwaar omdat het erg stijl was en op sommige stukken moest je echt met handen en voeten klimmen. Maar wat een uitzicht! Van boven op de berg hadden we een schitterend uitzicht over Wineglass Bay en het er naast gelegen Oyster Bay. Daarnaast keken we ook terug op het gehele park! Heerlijk van het uitzicht zitten genieten, ik had er gerust de hele dag kunnen blijven zitten, en toen terug naar beneden. Dit was eigenlijk net zo'n grote uitdaging als naar boven gaan omdat je nu zittend en met handen en voeten naar beneden moest kruipen op sommige gedeeltes. Daarna stond er weer een lange rit op ons te wachten en reden we terug in de richting van Hobart. Onze laatste stop was het Bonorong Wildlife Centre waar weTasmaanse Duivels, kangaroo's e.d. gingen bekijken en we mochten zelfs kangaroo's voeren. Ook geleerd dat een kangaroo het erg op prijs steld als je hem tussen zijn voorpoten kriebelt, daar kan hij zelf namelijk niet bij ;-). En toen was het terug baar Hobart en afscheid nemen van de groep.
Mijn laatste ochtend in Hobart heb ik doorgebracht in de wijken Salamanca en Battery Point. In Salamanca is in het weekend een grote markt, maar ook doordeweeks zijn hier leuke winkeltjes om te bezoeken. In Battery Point staan mooie koloniale huizen die je ook zo tegen kunt komen in Engeland. 'S middags ben ik naar het Penitentiary Chapel and Criminal Courts gebouw gegaan. Hier heb ik een rondleiding gehad door een voormalige kerk die vroeger in de gevangenis van Hobart stond. De gevangenis is inmiddels gesloopt, maar omdat de kerk gedeeltelijk was omgebouwd tot gerechtshof is deze gespaard gebleven. Echter omdat dit gebouw vroeger in de gevangenis stond is het wel een kerk met een aantal uitzonderlijke ruimtes. De meest opmerkelijke hiervan waren de cellen die onder de kerkvloer waren uitgehouwen waar gevangen die zich misdroegen 3 dagen in het donker werden opgesloten op water en brood. In het gerechtshof zijn in de jaren dat het operationeel was in totaal 32 mensen ter dood veroordeeld en opgehangen voor uiteenlopende vergrijpen zoals moord, verkrachting en voor het zijn van een 'bushranger' een bandiet. 'S avonds was het tijd om terug te vliegen naar Sydney en afscheid te nemen van dit schitterende eiland.
In Sydney ben ik op dit moment langs verschillende wijken aan het reizen totdat mijn kerstvakantie aan Bondi Beach begint. Meer hierover waarschijnlijk rond of net na de feestdagen.
Groetjes Suus
Vanaf Sydney in een korte vlucht van ongeveer 2 uur naar Hobart gevlogen en daar mijn eerste dag een beetje rond gekeken. Hobart is een kleine stad in Australië met ongeveer 212.000 inwoners en daardoor makkelijk te bezichtigen. Mijn eerste dag heb ik voornamelijk doorgebracht in het winkelcentrum en de haven van Hobart om wat indrukken van de stad op te doen.
De volgende dag begon erg vroeg omdat ik een dagtour had geboekt naar de voormalige gevangenis Port Arthur. De tour begon met een stop in Richmond, een van de oudste dorpjes in Tasmanië waar veel 'historische' gebouwen goed bewaard zijn gebleven. Erg opvallend is dat je in deze gebouwen echt de Britse bouwstijl herkent. Veel oudere gebouwen in Tasmanië doen je erg aan Engeland denken, de reden hiervoor is dat Hobart de tweede oudste stad is in Australië (Sydney is de oudste). Na even in Richmond te hebben rondgewandeld zijn we door gereden naar het schiereiland waar Port Arthur op is gebouwd. Onderweg zijn we gestopt bij 2 smalle nekken die het schiereiland aan het vaste land van Tasmanië verbinden. Dit zijn tevens de plekken die vroeger het strengst bewaakt werden omdat het de enige manier was om van het schiereiland af te komen, de meeste gevangen konden niet zwemmen. We hebben een bezoek gebracht aan de kust aan plekken zoals Devil's Kitchen, Tasman Arch en een blowhole in Dootown. Dootown was ook een erg grappige gemeenschap want alle huizen hebben een naam met Doo erin: dr. Doolittle, Doo nix, the Doohouse, Digeridoo, etc. Onze volgende stop was het Tasmanian Devil Wildlife Sanctuary waar we een presentatie en voeding van de devils hebben bijgewoond. Ze lijken erg schattig en lief, maar op het moment dat ze met 3 duivels tegelijk een stuk walibi aan stukken beginnen te scheuren zijn ze toch iets minder schattig. Helaas worden deze beesten met uitsterven bedreigd vanwege een kankervorm die dodelijk is en zich uitbreid onder de wilde tasmaanse duivels. De schatting is dat er op dit moment nog slechts 500 tasmaanse duivels zijn zowel in het wild als in de verschillende sanctuaries in Tasamanië. Gelukkig wordt er veel onderzoek naar de ziekte gedaan in de hoop deze in de toekomst te kunnen genezen. Daarnaast hebben we in park ook een aantal andere dieren gezien zoals de Quoll, Walibi's en een Tawny Frogmouth (vogel).
Toen was het eindelijk tijd om door te rijden naar Port Arthur waar we een paar uur hebben mogen rondkijken. Port Arthur werd door de gevangen bestempeld als de hel op aarde. Tijdens de introductie kregen we veel achtergrond informatie over Port Arthur te horen, zoals dat de meeste gevangen hierheen werden gestuurd omdat ze al eerder misdaden hadden begaan. Maar de misdaden die ze hadden begaan verschilde van moord, tot het stelen van zakdoeken en eten. De meest verschikkelijke plaats om opgesloten te zitten hier was zonder twijfel de Seperate Prison, waar gevangen werden opgesloten in kleine hokjes voor 23 uur per dag. Ze mochten de gehele tijd dat ze in die gevangenis zaten niet praten, neuriën of ook maar enig geluid maken en op het moment dat ze de cel uit mochten, dan moesten ze kappen over hun gezicht dragen met alleen gaten voor de ogen. Als ze dan iemand tegen kwamen moesten ze met het gezicht naar de muur staan en diegene negeren. Ze mochten 1x per dag voor 1 uur naar buiten, maar ook hier zaten ze apart van elkaar in kleine ruimtes. Wanneer ze de regels braken en toch geluid maakten werden ze opgesloten in de dark cell, een cell waar geen licht binnen kwam en waar mensen na 48 uur gek werden. 1 gevange heeft hier 30 dagen in doorgebracht. Daarnaast hadden we ook een kleine rondvaart langs the isle of the dead waar gevangen die stierven werden begraven. Dit was een relatief klein aantal omdat de medische zorg in de gevangenis erg goed was. Het hoofddoel van Port Arthur was rehabilitatie, de gevangen werden opgeleid voor verschillende beroepen van botenmaker tot schoenmaker.
De volgende dag was het tijd voor mij 5 daagse tour door Tasmanië, genaamd de Famous Five. Onze eerste dag bestond voornamelijk uit lange stukken in de bus om naar de west kust van Tasmanië te rijden. Onderweg hebben we een korte stop gemaakt in Mt Field NP waar we de Russel Falls hebben bezocht. Hier heb ik ook meteen mijn eerste wilde paddemelon gezien (klein soort walibi). De tweede stop was voor een hike langs Lake St. Clair een schitterend meer, dat zelfs dieper is dan de Bass Strait die Tasmanië scheidt van de rest van Australië. Die avond overnachten we in Strahan (uitgesproken als Straun) waar we een gezellig bbq hadden om de reis mee af te trappen.
Dag 2 van de tour konden we uit een aantal opties kiezen en ik ben met een groot gedeelte van de groep en onze gids gaan kayakken bij Corinna. Daar zijn we stroomafwaarts gegaan en hebben we een waterval bezocht. Terug zijn we via een bushwalk naar het startpunt gelopen en terug naar Strahan gereden voor de voorstelling 'the ship that never was'. Dit bleek een erg leuke voorstelling te zijn want er waren slechts 2 acteurs en de andere rollen moesten worden ingevuld door het publiek. Deze rollen verschilde van het spelen van een kapitein of piraat, tot een papegaai en een kwal. Na de voorstelling zijn we naar het strand Oceans Beach gegaan, als je vanuit dit strand rechtuit blijft varen is de eerste landmassa die je tegenkomt Argentinië. 'S avonds de dag afgesloten met een heerlijke maaltijd van Flake&Chips gegeten (haai) bij zonsondergang.
Op dag 3 zijn we naar Craddle Mountain NP gereden waar ik de klim naar de Marianne Lookout heb gedaan vanwaar je een schitterend uitzicht hebt op Craddle Mountain en het lager gelegen Dove Lake. Onderweg naar boven al langs verschillende mooi punten gekomen en veel Wombat poep zien liggen omdat die beesten ook veel gebruik maken van de boardwalks 's avonds als iedereen weg is. Boven bij de lookout nog iets verder gelopen voor een ander uitzicht en zelfs even in de sneeuw gestaan! Jaja ook in Australië kun je zelfs in de zomer sneeuw vinden. Naar beneden vanuit de lookout was ook een hele klus, dit ging namelijk via een ander pad dat zalfs voor berggeiten een uitdaging zou zijn. Toen iedereen weer terug was zijn we naar Sheffield gereden, 'the town of murals' (muurschilderingen) en door naar ons nieuwe hostel in Launceston.
Dag 4 begon met een wandeling langs de Cataract Gorge in Launceston en daarna zijn we met de bus doorgereden naar de oost kust, naar de Bay of Fires. Deze baai is aan zijn naam gekomen omdat de eerste ontdekkers veel vuren zagen van Aboriginee stammen in de baai. Overigens zijn de Tasmaanse Aboriginees uitgestorven, o.a. door ziektes, maar de meeste Tasmaniërs hebben wel Aboriginee bloed in hun stamboom. Bij het strand lekker in de zee gezwommen, die overigens erg koud was want het water komt rechtstreeks bij Antartica vandaan. De baai was ook een erg schitterende omgeving en dus zijn we me de groep ook over allerlei rotsen op het strand gaan klimmen. Onze overnachting was in Bicheno, een dorpje ongeveer halverwege de oostkust van Tasmanië. Erg bijzonder aan dit dorpje is dat je er penguin tours kunt doen. Deze worden door de locals gedaan en hiermee kwamen we tot op 1 meter afstand van de Blue Penguins. Omdat het op dit moment het broedseizoen van de penguins is hebben we veel ouders gezien die terug naar land zijn gekomen om hun jongen te voeren, minimaal een 100 stuks! En omdat deze penguins gewend zijn aan de tours komen ze dus erg dichtbij en kunnen de gidsen af toe deksels oplichten van penguinnesten zodat wij ook de eieren en kleintjes konden zien! Voor foto's verwijs ik jullie even naar hun website want er waren geen fototoestellen toegestaan tijdens de tour: www.bichenopenguintours.com.au
Mijn laatste tour dag zijn we Freycinet NP gereden want hier ligt Wineglass Bay. Met een klein groepje heb ik de uitdagende klim gemaakt naar de top van Mt Amos, een van de 3 zogenaamde hazzards in het park. De klim was echt super zwaar omdat het erg stijl was en op sommige stukken moest je echt met handen en voeten klimmen. Maar wat een uitzicht! Van boven op de berg hadden we een schitterend uitzicht over Wineglass Bay en het er naast gelegen Oyster Bay. Daarnaast keken we ook terug op het gehele park! Heerlijk van het uitzicht zitten genieten, ik had er gerust de hele dag kunnen blijven zitten, en toen terug naar beneden. Dit was eigenlijk net zo'n grote uitdaging als naar boven gaan omdat je nu zittend en met handen en voeten naar beneden moest kruipen op sommige gedeeltes. Daarna stond er weer een lange rit op ons te wachten en reden we terug in de richting van Hobart. Onze laatste stop was het Bonorong Wildlife Centre waar weTasmaanse Duivels, kangaroo's e.d. gingen bekijken en we mochten zelfs kangaroo's voeren. Ook geleerd dat een kangaroo het erg op prijs steld als je hem tussen zijn voorpoten kriebelt, daar kan hij zelf namelijk niet bij ;-). En toen was het terug baar Hobart en afscheid nemen van de groep.
Mijn laatste ochtend in Hobart heb ik doorgebracht in de wijken Salamanca en Battery Point. In Salamanca is in het weekend een grote markt, maar ook doordeweeks zijn hier leuke winkeltjes om te bezoeken. In Battery Point staan mooie koloniale huizen die je ook zo tegen kunt komen in Engeland. 'S middags ben ik naar het Penitentiary Chapel and Criminal Courts gebouw gegaan. Hier heb ik een rondleiding gehad door een voormalige kerk die vroeger in de gevangenis van Hobart stond. De gevangenis is inmiddels gesloopt, maar omdat de kerk gedeeltelijk was omgebouwd tot gerechtshof is deze gespaard gebleven. Echter omdat dit gebouw vroeger in de gevangenis stond is het wel een kerk met een aantal uitzonderlijke ruimtes. De meest opmerkelijke hiervan waren de cellen die onder de kerkvloer waren uitgehouwen waar gevangen die zich misdroegen 3 dagen in het donker werden opgesloten op water en brood. In het gerechtshof zijn in de jaren dat het operationeel was in totaal 32 mensen ter dood veroordeeld en opgehangen voor uiteenlopende vergrijpen zoals moord, verkrachting en voor het zijn van een 'bushranger' een bandiet. 'S avonds was het tijd om terug te vliegen naar Sydney en afscheid te nemen van dit schitterende eiland.
In Sydney ben ik op dit moment langs verschillende wijken aan het reizen totdat mijn kerstvakantie aan Bondi Beach begint. Meer hierover waarschijnlijk rond of net na de feestdagen.
Groetjes Suus
-
15 December 2012 - 09:47
Mam:
hoi Suus,
Wat heb je weer veel gezien en dat bij een temperatuur die we hier echt niet hadden, brr! Tasmanië ziet er heel mooi uit, schitterend landschap. Maar goed dat je die duiveltjes niet in het wild bent tegengekomen, kun je beter een pademelon hebben.
Leuk dat je in Sydney de stad nog beter gaat verkennen. Veel plezier daar, fijne feestdagen en een goede jaarwisseling! We wachten op mooie foto's van het vuurwerk :)
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
